Vroeger lag ik nachtenlang te woelen, mijn hoofd een achtbaan zonder noodstop. Gedachten over dingen die ik anders had moeten doen, zorgen over wat nog komen ging – ik was als een kapotte radio die alleen maar ruis uitzond. En geloof me, de uit-knop? Onvindbaar.
Het keerpunt
Op een dag besefte ik: dit werkt niet. Piekerkampioen van Nederland worden stond niet op mijn bucketlist. Dus besloot ik het anders aan te pakken. Ik ging op zoek naar manieren om de chaos in mijn hoofd te temmen en kwam erachter dat ik eigenlijk best wat invloed had op mijn eigen rust.
Bewuste keuzes
De eerste stap? Bewust worden van mijn eigen gedachten. Want eerlijk: vaak zijn het niet de problemen zelf die ons gek maken, maar de manier waarop we erover nadenken. Ik leerde om mijn focus te verleggen. In plaats van me te verliezen in rampscenario’s, bracht ik mijn aandacht naar mijn ademhaling. Ik volgde elke inademing, elke uitademing, en merkte hoe mijn gedachten verstilden. Even geen gekmakende analyses of doemdenken – alleen adem, in en uit. En weet je? Dat bracht me rust.
Waardevolle les
Wat ik heb geleerd? Innerlijke rust is niet het ontbreken van problemen, maar het vertrouwen dat je ermee kunt dealen. Het gaat niet om het perfect managen van je gedachten, maar om het niet alles laten overnemen. Sinds ik dat doorheb, slaap ik beter, lach ik meer.
En jij? Wat is jouw ultieme rust-moment?
Met rustige groet,